SERAT DARMAWASITA

Rambah malih wasitaning siwi,
kawikana patraping agesang,
kang kanggo ing salawase,
manising netya luruh,
angedohken mring salah tampi,
wong kang trap sileng tata,
tan agawe rengu,
wicara lus kang mardawa,
iku datan kasendhu marang sasami,
wong kang rumaket ika.

Karya resep mring rewange linggih,
wong kang manut mring caraning bangsa,
watek jembar pasabane,
wong andhap asor iku,
yekti oleh panganggep becik,
wong meneng iku nyata,
neng jaban pakewuh,
wong prasaja solahira,
iku ora gawe ewa kang ningali,
wong nganggo tepanira.

Angedohken mring dosa sayekti,
wong kang enget iku watekira,
adoh marang bilaine,
mangkana sulangipun,
wong kang amrih harjaning dhiri,
yeku pangolahira,
batin ugeripun,
ing lair grebaning basa,
yeka aran kalakuan ingkang becik,
margane mrih utama.